کد مطلب:35796 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:16

گنجینه پرسمان » اعتقادات

دلايل عدم تحريف قرآن چيست؟

1ـ چگونه امكان دارد كه تحريف به قرآن راه يابد، در حاليكه خداوند حفظ و صيانت آن را تضمين كردهاست، چنانكه ميفرمايد: «إِنّا نَحْنُ نَزَّلْنَا الذِّكْرَ وَ إِنّا لَهُ لَحافِظُونَ» حجر/9: [ما خود قرآن را فرو فرستاده و خود نيز نگهبان آن هستيم].
2ـ خداوند راه يافتن هر نوع باطل به ساحت قرآن را نفي كرده و ميفرمايد: «لا يَأْتِيِه الباطلُ مِنْ بَيْنِ يَدَيْهِ وَ لا مِنْ حَكيمٍ حَميدٍ» فصلت/44: [باطل از هيچ سو به ساحت قرآن راه ندارد، آن از جانب خداوند حكيم و ستوده نازل شدهاست].
باطل كه خداوند راه يافتن آن را به قرآن نفيكرده، هر باطلي است كه ماية وهن قرآن گردد، و از آنجا كه كم يا زياد كردن الفاظ و آيات قرآن مسلماًمايه سستي و وهن آن ميگردد، لذا قطعاً هيچگونه كاهش يا افزايشي به ساحت اين كتاب شريف راه نيافته است.
3ـ تاريخ گواهي ميدهد كه مسلمانان به آموزش و حفظ قرآن عنايت ويژهاي داشتند در ميان عربهاي زمان پيامبر، حافظههاي قوي و نيرومندي وجود داشت كه با يك بار شنيدن، خطبهاي طولاني را حفظ ميكردند، بنابر اين چگونه ميتوان گفت چنين كتابي كه اين همه قاري و حافظ و علاقمند داشته، تحريف شدهاست؟!
4ـ شكي نيست كه امير مؤمنان(ع) در بعضي از مسائل با خلفا اختلاف نظر داشت و مخالفت خود را نيز به صورت منطقي در موارد گوناگون آشكار ميكرد، كه يكي از آنها خطبة شقشقيه و نيز مناشدات معروف ان حضرت است. در عين حال ميبينيم كه آن حضرت در سراسر زندگي خود، حتي يك كلمه هم دربارة تحريف قرآن سخن نگفته است، حال اگر (العياذ بالله) چنين كاري صورت گرفته بود، مسلّماً به هيچوجه ايشان دربارة آن سكوت نميورزيد. بلكه بالعكس آن حضرت پيوسته به تدبر در قرآن دعوت ميكرد و ميفرمود: «لَيْسَ لأحدٍ مِنْ بَعْدِ القرآنِ مِنْ فاقهٍ ولا بَعْدَ القرآنِ مِنْ غنيً فَكُونوا مِنْ حَرثته و أتباعه» (نهج البلاغه، خطبة 171): [اي مردم براي كسي در صورت پيروي از قرآن فقر و نيازي نيست، و بدون پيروي از قرآن، غنا و بينيازيي وجود نخواهد داشت، بنابر اين در سرزمين زندگي خود بذر قرآن را بيفشانيد و از پيروان آن باشيد.]
باتوجه به دلايل ياد شده و نظاير آن، علماي بزرگ شيعة اماميه به پيروي از اهل بيت(ع) از دير زمان تاكنون بر مصونيت قرآن از تحريف تأكيد نمودهاند، كه از آن ميان ميتوان به افراد زير اشاره نمود:
1ـ فضل بن شاذان (متوفاي 260 هـ . ق، كه در عصر ائمه(ع) ميزيسته است) در كتاب الايضاح/217.
2ـ شيخ صدوق (م318 هـ . ق) در كتاب اجوبه المسائل السرويه، مطبوع در مجموعه الرسائل/266.
3ـ سيد مرتضي (م436هـ . ق) در كتاب جواب المسائل الطرابلسيات، كه كلام وي را شيخ طبرسي در مقدمة مجمع البيان آورده است.
5ـ شيخ طوسي معروف به شيخ الطائفه(م460هـ . ق) در كتاب التبيان، 1/3.
6ـ شيخ طبرسي (م548هـ . ق) در مقدمة كتاب خود، مجمع البيان، بر عدم تحريف قرآن تصريح و تأكيد كردهاست.
7ـ سيد بن طاووس (م664 هـ . ق) در كتاب (سعد السعود/144) ميگويد: عدم تحريف، رأي اماميه است.
8ـ علامه حلي (م726 هـ . ق) در كتاب اجوبه المسائل المهناويه/121 ميگويد: «حق اين است كه هيچگونه زياده و نقصيهاي در قرآن راه نيافته است و من از قول به تحريف به خدا پناه ميبرم، زيرا اين امر موجب شك در معجزة متواتر پيامبر اكرم(ص) ميگردد».

---

: آية الله جعفر سبحاني
منشور عقايد اماميه